María Barbeito y Cerviño naceu na Coruña o 2 de marzo de 1880 e faleceu nesta cidade o 20 de novembro de 1970. Educada no seo dunha familia da burguesía ilustrada e liberal, casou en 1909 con Juan Martínez Morás, fillo de Andrés Martínez Salazar, figura do Rexurdimento galego. Na Escola Normal da Coruña graduouse como Mestra Superior aos 16 anos e en 1901 gañou co número un as oposicións ao corpo de Mestres Nacionais, obtendo praza na Escola da Guarda na Coruña, da que máis tarde sería directora. En 1933 accedeu por concurso de méritos ao posto de inspectora, o que supoñía a coordinación de 37 escolas da área de influencia da Coruña. Compatibilizou este posto coa dirección da Escola da Guarda. Paralelamente ao seu labor educativo, desenvolveu un intenso traballo social centrado na infancia desfavorecida, impulsando iniciativas como a Cantina Escolar Concepción Arenal, El Niño Descalzo, o Roupeiro da Garda ou a Festa da Flor. Influída por Ovide Decroly, Barbeito concebiu o desenvolvemento físico e social e o benestar da infancia como base para o desenvolvemento mental, e como o pedagogo belga, defendeu a importancia da motivación e a atención individualizada.Da súa man chegou a Galicia en 1915 o método da italiana María Montessori, pasando a ser A Coruña o segundo lugar en España -tras Barcelona, en 1913- en aplicalo. Como inspectora, impulsou a renovación pedagóxica, impartiu cursos e conferencias e promoveu intercambios e visitas dos docentes a outros centros españois e estranxeiros. Ela mesma viaxou en 1935 por varios países europeos cunha bolsa da Junta de Ampliación de Estudos, experiencia que dará como froito o libro Países y escuelas. A guerra civil truncou a súa carreira, pois foi afastada do servizo en 1937. Retirada ao ámbito familiar, dedicouse a escribir. Realizou unha antoloxía do pensamento da súa admirada Concepción Arenal titulada Breviario Humano e traduciu diversos libros.
