É posible que na redacción do "Madrigal á cidade de Santiago", publicado xa en 1932, actuasen como asesores lingüísticos de Lorca os seus amigos Francisco Lamas e Luís Manteiga. Na creación dos outros cinco poemas nos anos seguintes, e na súa publicación, xogaron un papel clave tres personaxes:
Ernesto Pérez Guerra, máis coñecido como Ernesto Guerra da Cal (Ferrol, 1911-Lisboa, 1994). Escritor e filólogo especialista en literatura portuguesa. Criouse de neno no Val de Quiroga (Lorca chamábao "Ernesto do Sil") e trasladouse cando mozo estudar a Madrid, onde coñeceu Federico 1931. Tras a guerra desenvolveu a súa carreira académica no exilio, nos Estados Unidos. Guerra da Cal, considerado o máis influínte entre os amigos galegos de Lorca, asesorouno na escrita no noso idioma dos poemas.
Eduardo Blanco Amor (Ourense, 1897 - Vigo, 1979). O escritor e xornalista, afincado en Arxentina desde 1931, coñeceu persoalmente Lorca por mediación de Guerra da Cal nunha das súas estancias en España, entre 1933 e 1935, sendo correspondente do diario bonaerense La Nación. Acompañouno en varias ocasións á súa casa en Granada, onde realizou algunhas das máis coñecidas fotografías do poeta. Blanco Amor encargouse de fixar o texto dos poemas galegos a partir dos manuscritos -autógrafos e apógrafos- que Lorca lle proporcionou.
Ánxel Casal (A Coruña,1895-Teo, 1936). Foi o fundador da editorial que publicou a primeira edición dos poemas galegos de Lorca. Mantivo a imprenta Nós xunto coa súa muller, María Miramontes, na Coruña primeiro e, a partir de 1931, en Santiago de Compostela, cidade na que chegaría a ser alcalde entre febreiro e xullo de 1936. Galeguista e republicano, foi asasinado tras a sublevación militar, dise que o mesmo día -o 19 de agosto- en que mataron o poeta de Granada.
